[ Pobierz całość w formacie PDF ]
myślisz, że taki strój mógłby wzbudzić żądzę w jakimkolwiek mężczyznie!
A co dopiero w Jasonie Fletcherze, prawdziwym koneserze kobiecej urody,
dodał w duchu.
- Przykro mi. - Laura przygryzła ze zdenerwowania wargę. - Tyle się teraz
słyszy o gwałtach, a ja nigdy przedtem nie byłam w takiej sytuacji& Sama, w
nieznanym miejscu, z mężczyzną, którego dopiero co poznałam.
- Ja też nigdy nie byłem w takiej sytuacji. - Jason zrobił posępną minę. -
Zazwyczaj kobiety, które wybieram na swoje przyjaciółki, nie posądzają mnie o
chęć gwałtu.
Laura popatrzyła ponuro na biały puszysty dywan. Do tego wszystkiego
teraz jeszcze go obraziła. Jeśli przedtem szanse na dobrą współpracę były mierne,
to w tej chwili zupełnie przestały istnieć.
Zamknęła oczy i westchnęła przygnębiona. Zobaczyła&
Szybko zerwała się na nogi. Poczuła zawrót głowy i zachwiała się
niebezpiecznie.
Jason podtrzymał ją ręką.
- Znowu zobaczyłaś wypadek?
Podał jej kieliszek, Laura zaś wypiła wszystko jednym haustem. Nie
zwracała uwagi na to, że alkohol parzy ją w gardło. Zrobiłaby wszystko, żeby tylko
wymazać z pamięci ten straszny obraz.
Jason nalał jeszcze jeden kieliszek i dziewczyna dławiąc się wmusiła w
siebie alkohol. Pokój zaczął jej wirować przed oczyma, zacisnęła palce wokół
ramienia mężczyzny.
- Wszystko wokół mnie się kręci - wyszeptała urywanym głosem.
Położył ją delikatnie na sofie.
- Odpocznij, Lauro. Nie myśl o niczym. - Usiadł obok niej, trzymając ją za
rękę.
Przez parę minut oboje milczeli. Muzyka dobiegająca z odtwarzacza była
łagodna i uspokajająca. Jason zaczął opowiadać o niedawnej podróży, o innych
swoich wyjazdach, o ludziach, których poznał i miejscach, które widział. Słowa
zlewały się w jednostajny szum, a niski głos mężczyzny wibrował wokół niej,
uspokajał, nie dopuszczał bólu i strachu.
Laura przysłuchiwała się z rozmarzeniem, zawieszona w nieziemskim
spokoju. Powieki jej zrobiły się ciężkie i zamknęła oczy. Zniknęły gdzieś
przerażające wyobrażenia; oparła się na ramieniu mężczyzny, z głową na jego
piersi.
Jason odetchnął z ulgą. Dopiero teraz zauważył własne napięcie. Miał
nadzieję, że Laurę przestaną już męczyć okrutne wydarzenia z przeszłości.
Siedział tak przez parę minut, rozkoszując się spokojnym zmierzchem,
muzyką i ciepłem emanującym z ciała dziewczyny.
Nie spała; po prostu odpoczywała, delektując się spokojem i bliskością
Jasona.
Kiedy zorientował się, że o mało nie zasnął, siłą woli zmusił się do wstania.
Zmęczenie po długim locie, wysiłek podczas meczu i stres spowodowany ostatnimi
wydarzeniami - wszystko to dało teraz o sobie znać. Marzył tylko o tym, żeby
wsunąć się do łóżka i spać przez parę następnych dni. Myśl o jezdzie do Farview i
z powrotem paraliżowała go.
- Lauro, czy zostaniesz u mnie na noc? - spytał łagodnie, pochylając się, żeby
ściągnąć jej buty. - Możesz spać tutaj lub w drugiej sypialni. Myślę, że żadne z nas
nie ma siły na jazdę.
Laura niechętnie otworzyła oczy.
- Nie mogę - wyszeptała sennie.
- Ależ możesz, kochanie. Spędzę dzisiejszą noc w moim łóżku, w moim
pokoju, przysięgam. Jestem zbyt zmęczony, żeby robić ci jakiekolwiek propozycje.
Chcę się jedynie wyspać.
- Ciotka i wujek będą się bardzo niepokoili, jeśli nie wrócę na noc .do domu.
Spodziewają się mnie około dziesiątej i jeśli&
- Zadzwonię więc do nich i wyjaśnię, w czym rzecz - powiedział Jason z
desperacją w głosie. Był zbyt wykończony, żeby podjechać do następnego bloku, a
co dopiero do Farview. - Podaj mi numer.
Laura podwinęła nogi pod siebie i wtuliła się w ciepłą sofę. Chciała, żeby ta
chwila całkowitego spokoju i zadowolenia trwała wiecznie. Każdą cząstką ciała
buntowała się na myśl o jezdzie zatłoczoną autostradą.
Jason stał parę kroków dalej, z bezprzewodowym telefonem w dłoni.
- Jaki jest twój numer telefonu?
Podała mu go odruchowo; mężczyzna wystukał cyfry i po paru sekundach
[ Pobierz całość w formacie PDF ]