[ Pobierz całość w formacie PDF ]
otwarte okno - bardzo łatwo wtedy o przypadkowe zaprószenie oka przez pył lub
owada.
Każdy wyciek ropny, nadmierne łzawienie, zaczerwienienie spojówek, zmiany na ro-
gówce [np. zmętnienie] są dla nas sygnałem do szybkiego udania się do lekarza we-
terynarii, celem ustalenia przyczyny i wczesnego podjęcia leczenia. Nie leczony stan
zapalny spojówek, może przenieść się na rogówkę i spowodować nieodwracalne
zmiany, do ślepoty włącznie.
Dopuszczalną wydzieliną jaką możemy tolerować, w kącikach oczu psa, są nie-
znaczne "spiochy" po nocy. Możemy je delikatnie usunąć watką zwilżoną 3% kwa-
sem bornym. Przy zabiegach pielęgnacyjnych nie zapominajmy o usunięciu nadmia-
ru włosów z przyśrodkowego kąta oka, tak, aby nie wchodziły do oka, drażniąc spo-
jówkę i rogówkę.
PSIA STOMATOLOGIA
Psie zęby, symbol siły i waleczności, mogą także sprawiać kłopoty zdrowotne.
U psów występują dwa pokolenia zębów. Zęby mleczne, których jest mniej od zębów
stałych - ich liczba wynosi 28. Ich ilość jest taka sama w szczęce i żuchwie. Zęby
trzonowe i pierwszy przedtrzonowy pojawiają się dopiero w uzębieniu stałym. Wy-
miana zębów mlecznych na stałe zachodzi między 4 a 8 miesi1cem ?ycia. Pies pra-
widłowo powinien mieć 42 zęby sta3e. Ich mniejsza lub wieksza ilooa jest wad1 chy-
ba, że wzorzec danej rasy dopuszcza pewne braki. Liczba zębów stałych jest różna
w szczęce i żuchwie. W szczęce 6 siekacze, 2 k3y, 8 przedtrzonowce, 4 trzonowce a
w żuchwie 6 siekacze, 2 k3y, 8 przedtrzonowce, 6 trzonowce.
Uzębienie jako element układu pokarmowego, przy udziale mięśni żuciowych oraz
kości szczęki i żuchwy służy do mechanicznego rozdrabniania pokarmu. Pies po-
zbawiony części lub całości uzębienia będzie wykazywał bardzo często zaburzenia
gastryczne
Jeżeli zauważymy po okresie wymiany zębów, że jakiś ząb mleczny nie wypadł i jest
mocno osadzony w zębodole, powinniśmy udać się do lekarza, aby go usunąć. Czę-
sto między takie zdublowane zęby wchodzi karma, która zalega, fermentuje i powo-
duje uszkodzenie szkliwa lub całego zęba stałego. Przetrwa3e zęby mleczne mogą
uniemożliwiać wyjście zęba stałego a także powodować deformację pozostałych zę-
bów i zgryzu.
Zgryzem nazywamy wzajemne ustawienie zębów siecznych (przednich) szczęki i
żuchwy oceniane przy zamkniętym pysku. Wyróżniamy zgryz cegowy gdy krawędz
górnych zębów styka się ostrzem z ostrzem zębów dolnych, zgryz nożycowy gdy
przednia powierzchnia siekaczy żuchwy styka się z tylną powierzchnią siekaczy
szczęki, zgryz krzyżowy gdy linia siekaczy szczęki i linia siekaczy żuchwy krzyżują
się pod pewnym kątem, zgryz nieregularny gdy poszczególne zęby sieczne żuchwy i
szczeki nie są położone w jednej linii, przodozgryz gdy żuchwa jest wysunięta do
przodu względem szczęki co powoduje wysunięcie siekaczy szczęki przed siekacze
żuchwy, ty3ozgryz gdy żuchwa przesunięta jest do tyłu względem szczęki a tym sa-
mym siekacze żuchwy są przesunięte do tyłu względem siekaczy szczęki, zgryz
przesuniety występuje wtedy gdy gdy żuchwa jest przesunięta w bok względem
szczęki. Rodzaj zgryzu uwarunkowany jest przede wszystkim genetycznie.
Aby pies dorosły miał zdrowe zęby musimy wystrzegać sie chorób i podawania leków
między czwartym a ósmym miesiącem życia, wtedy gdy formują się zęby stałe. Nie-
które choroby [nosówka, choroba Rubartha], niedobory żywieniowe [brak odpowied-
niej ilości wapnia, witamin i mikroelementów] a także podawane leki [niektóre anty-
biotyki np. grupa tetracyklin] powodują trwałe uszkodzenie szkliwa i zmianę koloru
uzębienia psa [najbardziej charakterystyczny jest zgryz i zęby ponosówkowe].
U psa dorosłego okresowo przeglądamy stan uzębienia. Zwracamy uwagę czy zęby
są nie uszkodzone, nie mają ciemnych plamek i ubytków i czy nie osadza się kamień
nazębny. Zdarza się to nagminnie u psów nieprawidłowo żywionych [nadmiar słody-
czy, brak warzyw i pokarmów twardych] mających ku temu sk3onnooci genetyczne.
Gdy zauważymy, że zaczyna osadzać się kamień lub występuje nieprzyjemny za-
pach z pyska udajemy się niezwłocznie do lekarza specjalisty. Nie możemy dopuścić,
aby kamień nazębny osadził się w znacznych ilościach. Powoduje on wtedy wystą-
pienie parodontozy [zanik dziąseł] i trwałe uszkodzenie samych zębów. Zęby chore
należy usunąć a z pozostałych zdjąć kamień nazębny, który jeżeli raz się osadził,
powoduje nieodwracalne mikrouszkodzenia szkliwa. Szkliwo takie nie jest już gładkie
i staje się podatne na ponowne osadzanie się kamienia. Tworzy się błędne koło.
Bardzo pomocne jest tu okresowe przecieranie zębów i dziąseł sokiem z cytryny,
witaminą C w ampułkach i wodą utlenioną lub 0,2% roztworem glukonianu chloro-
heksydyny. Możemy również zaopatrzyć się w specjalne płyny do pielęgnacji zębów i
jamy ustnej psów.
Postępowanie takie redukuje ilość bakterii, hartuje dziąsła i usuwa pierwociny kamie-
nia nazębnego. Do rutynowej pielęgnacji jamy ustnej i zębów naszego psa nie nada-
ją się środki używane przez ludzi.
Zaniedbanie spraw związanych z pielęgnacją zębów szczególnie u psów ras miniatu-
rowych i małych - genetycznie podatnych na choroby zębów, doprowadza często do
tego, że stosunkowo młody osobnik [3-6 lat] nie ma 1/3 lub 1/2 uzębienia. Przewlekła
paradentoza i nie usuwany okresowo kamień w sporadycznych przypadkach dopro-
wadzajÄ… do wystÄ…pienia tzw. autoalergicznego zapalenia b3ony oluzowej jamy ust-
nej. Stan taki manifestuje się ciągłym zaczerwienieniem błony śluzowej, bolesnymi
nadżerkami, ślinieniem się i niechęcią do spożywania pokarmów a także przykrym
zapachem z pyska.
W takich przypadkach jedynym leczeniem jest usunięcie wszystkich zębów (!) i ska-
zanie psa na jedzenie papek do końca jego dni.
Zapamiętajmy, że każdy przykry zapach z psiej "buzi" jest sygnałem ostrzegawczym
dla właściciela aby niezwłocznie udał się do lekarza weterynarii celem przebadania
psich zębów.
Elementem profilaktyki stomatologicznej, jaką stosujemy u naszych psów, jest rów-
nież nie pozwalanie psu na brania do pyska cegieł czy dużych kamieni, które w spo-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]