[ Pobierz całość w formacie PDF ]
jego odrośli, uniósł ją do kupieckiej ziemi i zasadził w mieście kramarzy. 5 Potem wziął je-
den ze szczepów kraju i zasadził go na urodzajnym polu *; przyprowadził go nad obfite
wody oraz zasadził jak wierzbę. 6 Więc się rozrósł i stał się bujnym krzewem winnym,
chociaż niskiego porostu. Miał swe pędy kierować ku ziemi i pod sobą rozwijać swe ko-
rzenie. Tak stał się winoroślą, nabrał włókien oraz roztoczył gałązki. 7 Ale był jeszcze
inny, wielki orzeł, o potężnych skrzydłach oraz obfitym upierzeniu *. I oto ta winorośl na-
ginała swoje korzenie ku niemu; w jego stronę roztoczyła swe latorośle, by on ją bardziej
zwilżał niż grządki jej sadu. 8 Chociaż była zasadzona na żyznym polu, nad obfitymi wo-
dami, by puszczała gałązki i przynosiła owoc; aby się stała wspaniałym, winnym krze-
wem. 9 Zatem oświadczysz: Tak mówi Pan, WIEKUISTY: Czy to się dobrze skończy?
Czy tamten nie wyrwie jej korzeni, a jej owocu nie odetnie, by zwiądł; czy nie poschną jej
wszystkie, świeże łodygi, co wyrosły? Zaprawdę, nie nadejdzie z potężnym ramieniem i
licznym ludem, by ją unieść od jej korzeni. 10 Oto zasadzona latorośl; ale czy dobrze
skończy? Ledwie dotknie ją wschodni wicher, musi doszczętnie zwiędnąć; tak, na tych
samych grządkach, na których rosła, musi zwiędnąć.
11
I doszło mnie słowo WIEKUISTEGO, głosząc: 12 Oświadcz domowi przekory: Czy nie
zrozumieliście co to znaczy? Oświadcz: Oto do Jeruszalaim nadciągnął król Babelu *,
zabrał króla oraz jego przywódców i uprowadził ich do siebie, do Babelu. 13 Także wziął
jednego z królewskiego rodu, zawarł z nim umowę i związał przysięgą; lecz zabrał moż-
nych owej ziemi *. 14 By królestwo stało się uniżone, aby się dumnie nie wynosiło i strze-
gąc z nim umowy, mogło się ostać. 15 Ale on się zbuntował przeciw niemu; wysyłał
swych posłów do Micraimu, aby dano mu konie i mnóstwo ludzi. Czy to się dobrze skoń-
czy? Czy ujdzie ten, który coś podobnego uczynił? Kto zrywa umowę, czy miałby ujść? 16
Jakom %7ływy mówi Pan, WIEKUISTY, że u niego, w samym Babelu, zginie w siedzibie
tego króla, który go władcą uczynił; którego przysięgą wzgardził i z którym zerwał umowę.
17
Na wojnie, kiedy usypią wały oraz zbudują szańce, by zgładzić wiele dusz, faraon nie
będzie z nim współdziałał, ani z wielkim wojskiem, ani z licznym tłumem. 18 Ponieważ
wzgardził przysięgą oraz zerwał umowę a przecież podał swą dłoń, i następnie to
wszystko uczynił. Nie może on ujść! 19 Dlatego tak mówi Pan, WIEKUISTY: Jakom żywy
na jego głowę obrócę Mą przysięgę, którą wzgardził i Me Przymierze, które zerwał. 20
Rozciągnę na niego Moją sieć i będzie schwytany w Moje sidła. Zaprowadzę go do Babe-
lu i tam się z nim rozprawię z powodu jego przeniewierstwa, którym Mi się sprzeniewie-
rzył. 21 Także polegną od miecza wszyscy jego doborowi, we wszystkich jego hufcach;
zaś pozostali będą rozproszeni na wszystkie wiatry. I poznacie, że Ja, WIEKUISTY, to
wypowiedziałem.
22
Tak mówi Pan, WIEKUISTY: Ja wezmę jedną latorośl z puszystej iglicy wysokiego ce-
dru i ją zasadzę. Zerwę młodą latorośl z najwyższej jego odrośli i ją wszczepię na wyso-
kiej, i wyniosłej górze. 23 Wszczepię ją na wyniosłej górze israelskiej, więc puści gałązki,
wyda owoce, stanie się wspaniałym cedrem i zagniezdzi się pod nim wszelkie ptactwo
różnorakiego upierzenia; będą się gniezdzić pod cieniem jego gałęzi. 24 Zaś wszystkie
polne drzewa poznają, że Ja, WIEKUISTY, poniżyłem wysokie drzewo - a wywyższyłem
niskie; wysuszyłem świeże drzewo a rozwinąłem drzewo uschłe. Ja, WIEKUISTY, to
wypowiedziałem i spełnię.
*17,1 według komentatorów żydowskich najprawdopodobniej w 7 roku panowania Cydkjasza, kiedy
wchodził on już w tajne porozumienia z Egiptem. W 9-tym roku nadciągnął król babiloński Nebukad-
necar (BG Nabuchodonzor).
*17,3 chodzi o króla babilońskiego, który uprowadził króla Jojachina, wraz z możnymi. Pstre barwy
oznaczają różne plemiona wchodzące w skład imperium.
*17,5 władcą ustanowiono Cydkijasza.
*17,7 chodzi o Micraim (Egipt).
*17,12 spolszczone: Babilonii
*17,13 inni, dokładniej: potężnych baranów
18. I doszło mnie słowo WIEKUISTEGO, głosząc: 2 Skąd to do was przyszło, że na
ziemi israelskiej posługujecie się taką przypowieścią: Ojcowie spożywali cierpkie jagody,
a zęby synów tępieją *. 3 Ja jestem żywy mówi Pan, WIEKUISTY, nie będziecie się na-
dal posługiwać tą przypowieścią w Israelu! 4 Oto wszystkie dusze one są Moje; tak du-
sza ojca, jak i dusza syna są Moje; a dusza, która zgrzeszy ta zginie! 5 A gdyby ktoś
był sprawiedliwym, wykonywał Prawo oraz uczynki sprawiedliwości, 6 nie ucztował na gó-
rach, nie podnosił swoich oczu ku bałwanom domu Israela, żony swego blizniego nie ka-
ził i do odosobnionej kobiety się nie zbliżał; 7 gdyby nikogo nie gnębił, zastaw za swoją
wierzytelność zwracał, nie zagrabiał cudzego, udzielał swojego chleba łaknącemu, a na-
giego przyodziewał szatą; 8 gdyby na lichwę nie pożyczał oraz nie pobierał odsetek; gdy-
by od krzywdy cofał swą rękę oraz rzetelnie spełniał Prawo między człowiekiem - a czło-
wiekiem; 9 gdyby postępował według Moich ustaw, przestrzegał Moich sądów * oraz
działał rzetelnie jest sprawiedliwym; żyjąc, tak będzie żył mówi Pan, WIEKUISTY. 10
Ale gdyby spłodził występnego syna, który by krew przelewał i względem kogokolwiek do-
puścił się jednej z tych rzeczy; 11 który by tego wszystkiego nie czynił, ale ucztował po
górach i kaził żonę swego blizniego; 12 gnębił biednego i żebrzącego, zagrabiał cudze,
nie zwracał zastawu, swoje oczy podnosił ku bałwanom i spełniał obmierzłości; 13 gdyby
pożyczał na lichwę oraz pobierał procent czyż taki miałby żyć? Nie będzie żył! Ponie-
waż się dopuszczał wszystkich tych obmierzłości musi zginąć! Ciążą na nim jego
krwawe winy! 14 Ale oto, jeśliby spłodził syna, który widząc wszystkie grzechy swojego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]