[ Pobierz całość w formacie PDF ]
jących się analizą rynku i przewidywaniem jego przyszłych tendencji. W Silicon
Graphics były trzy takie wróżki (tak się złożyło, że w tym dziale pracowały sa-
me kobiety). Otrzymywaliśmy od nich comiesięczne sprawozdania zawierające
ocenę aktualnej sytuacji i scenariusze jej rozwoju na najbliższe dwa lata.
Tylko na dwa, albowiem McCracken wprowadził oficjalny zakaz planowania
czegokolwiek z dłuższym wyprzedzeniem. Dynamika naszej branży powoduje,
że w ciągu dwóch lat wszystko może się gruntownie zmienić. Nie ma sensu prze-
widywać na dalszą metę, skoro lada dzień przyjdzie przewrócić te plany do góry
nogami. Z obiecujÄ…cych dzisiaj technologii sprawdzi siÄ™ jedna trzecia, natomiast
powstaną nowe rozwiązania, wymagające całkiem odmiennego podejścia. Gdy-
byśmy rozpoczęli ustalanie założeń projektowych Indy trzy miesiące wcześniej,
nie dałoby się jej wyposażyć w podręczną kamerę, którą dopiero co wynaleziono.
W raportach analityków wiele miejsca poświęcano komputerom osobistym.
Były one dla nas największym zagrożeniem, ponieważ po wzmocnieniu specjali-
zowanym hardware em mogły rywalizować z O2. Zledziliśmy ich rozwój z uwa-
gą. Pierwsza karta graficzna GLINT pojawiła się w 1992 roku. Na początku wy-
103
dawało nam się, że akceleratory graficzne w pecetach będą rozwijały się znacznie
szybciej i okażą się konkurentem już dla Indy. Tak się jednak nie stało, głównie
ze względu na kłopoty z ceną i funkcjonalnością. Zbudowana z przypadkowych
elementów maszyna, porównywalna funkcjonalnie z SGI, okazywała się znacznie
droższa.
Około 1997 roku nastąpił gwałtowny przełom. Pojawiło się bardzo dużo firm
robiących akceleratory graficzne, i to całkiem niezłe: 3Dlabs, Matrox, NVidia,
AccelGraphics. Granica między stacjami roboczymi a pecetami, na początku dość
wyrazna, uległa rozmyciu przez podniesienie poziomu funkcjonalnego pecetów.
I wszystko wskazywało na to, że owo zjawisko będzie postępować, że zniknie
granica między popularnymi komputerami a wyrafinowanymi stacjami roboczy-
mi. Będziemy mieli miękką gamę komputerów. Podobnie jak z samochodami
jest tyle kombinacji, że trudno wyodrębnić zdecydowaną linię, określającą po-
szczególne klasy.
Dały o sobie znać prawa rynku. Stacje robocze zaczęły tanieć w Stanach O2
był sprzedawany po 5000 dolarów, czyli w cenie dobrego peceta. To zaś zmusza-
ło handlowców do obniżania marży. Byliśmy przyzwyczajeni do 30 40 procent
zysku, reinwestowanego w prace rozwojowo-badawcze. Gdy poziomy cen i moż-
liwości pecetów oraz stacji graficznych zbliżyły się, nie było już o tym mowy.
Nie mogliśmy konkurować z firmami Fujitsu i Compaą, które, produkując maso-
wo i niewiele wydajÄ…c na badania, zadowalajÄ… siÄ™ zyskiem 5 10 procent. Nam by
to nie sfinansowało dalszych prac badawczych.
Raporty wróżek sygnalizowały, co gorsza, że dzięki sile przebicia Microso-
ftu system operacyjny Windows NT (New Technology) rozwija się obecnie dużo
bardziej dynamicznie niż Unix. Liczba użytkowników NT podwaja się co roku,
a dobry stary Unix (opracowany jeszcze w 1969 roku przez Laboratoria Bella)
właściwie stoi w miejscu. Nam w SGI, jako wyznawcom Uniksa, nie musi się to
podobać, ale rynek ma swoje prawa ignorowanie ich grozi utratą klientów.
Antymicrosoftowej krucjacie przewodzi prezes SUN-a, Scott McNealy. Po-
pierają go nie tylko inni konkurenci Microsoftu oraz zdesperowani ciągłymi awa-
riami Windowsów użytkownicy pecetów, ale nawet firmy współpracujące z Mi-
crosoftem. Boją się sojusznika, bo ten olbrzymi goryl może wejść na każdy teren.
Przespacerować się i z wdziękiem ciężarowca usiąść, na czym mu przyjdzie ocho-
ta. Wtedy po wrogach i domniemanych przyjaciołach nie zostanie nawet śladu.
Siłą milionów pecetów, rozpanoszonych po całej kuli ziemskiej i wyposażonych
w Windows 95, 98, 2000 i NT, podyktuje nam swoje warunki. I trudno to zmie-
nić. Aby nakłonić rzesze użytkowników Windowsów do czegoś innego, trzeba by
[ Pobierz całość w formacie PDF ]