[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dziewczyna, i nie mogła się powstrzymać: wyrzuciła z siebie całą historię uwięzienia, tego,
jak agentka ją przekonała, by przyspieszyć to, co zapewne i tak było nieuniknione. Ahlin
wolno jechał ulicą za Sabriną, aż się dowiedział, gdzie mieszka. Potem zamówił dwuosobowy
pokój w tanim hoteliku naprzeciwko znacznie wygodniejszego, w którym zatrzymała się
Amerykanka. Spędzili tam razem noc, na zmianę obserwując wejście do hotelu.
Powinnaś się nauczyć dostrzegać znaki i odczytywać ich sens odezwał się twardo.
Nie rozumiem, o czym mówisz. Policja już wkrótce zajmie się tą sprawą
oświadczyła stanowczo Erika. Powinieneś się wycofać, nim się to stanie, bo wtedy
dopadną nazistów jak wygłodniałe wilki.
I po co ja w ogóle z tobą rozmawiam prychnął gniewnie Ahlin. Wbij to sobie raz
na zawsze do głowy: nie obchodzi mnie ani policja, ani żadna inna organizacja. Dostałem
zadanie zesłane mi przez Boga i mam zamiar je wypełnić.
No to zrób to beze mnie.
Zostaniesz i będziesz świadkiem tego jednego uderzenia. To ważne, już ci tłumaczyłem
dlaczego.
Chcę wrócić do domu i zobaczyć Jurija.
Poczeka. A Wolff nie.
Zakręcił i znalezli się przed rozległym gmachem centrum konferencyjnego.
To tutaj wskazał palcem do tyłu.
Erika się odwróciła i zobaczyła, jak Sabrina wysiada z taksówki i płaci kierowcy.
Pamiętasz, co ci mówiłem, kiedy chciałaś się ze mną kłócić po nocy? Twierdziłem, że
ta kobieta będzie lazła za Wolffem. Są częścią jednej całości, nie widzisz?
Dlaczego ją śledzisz? Przecież i tak miałeś tu przyjechać, we wszystkich gazetach
pisali, że Wolff dziś się tutaj zjawi.
Ahlin delikatnie odsunął palce Eriki od zapięcia pasa bezpieczeństwa.
Ale my tam nie idziemy.
Dlaczego nie?
Za dużo ludzi, a Herr Wolff jest pod zbyt czujną opieką. Już i tak zbytnio kuszę los, na
dziÅ› wystarczy. Pojedziemy za nim, kiedy stÄ…d wyjdzie.
Jak go znajdziesz w tym tłumie?
Będzie z obstawą. Zjawi się w czasie największego tłoku. A tu będzie spokojnie
uśmiechnął się lekko. Wierz mi, Eriko, znam się na tym.
Nadal mi nie powiedziałeś, dlaczego śledziliśmy tę dziewczynę.
Chciałem się przekonać, czy nie myli mnie instynkt. Miałem rację. Ona stanowi część
tego, z czym walczymy; zrosła się z nimi, bez względu na to, jakie były jej motywy na
poczÄ…tku.
I co?
A to, że złamię moją zasadę.
Co to znaczy?
%7Å‚e zabijÄ™ ich oboje: Wolffa i dziewczynÄ™.
Wolff opuścił targi o pierwszej po południu. Gdy pancerny mercedes, własność
wiedeńskiej policji, zajechał przed główne drzwi, wyszedł natychmiast, a za nim wybiegło
dwóch ochroniarzy. Mike i Sabrina zostali z tyłu, obserwując boki; broń ukrytą pod
płaszczami trzymali gotową do strzału. Dwóch strzelców wyborowych stało przy oknach na
drugim piętrze.
Gdy tylko Wolff znalazł się w mercedesie, Mike i Sabrina wsiedli do policyjnego
volkswagena, który wynajęli razem z kierowcą; targu dobili szybko w restauracji. Za pięćset
dolarów wpłaconych na fundusz pomocy wdowom po policjantach mogli przez sześć godzin
dysponować samochodem, kierowcą i strzelbą dalekiego zasięgu.
Gdzie go zabierają? spytała Sabrina, kiedy mknęli bocznymi uliczkami do północnej
części miasta.
Do hotelu w dzielnicy Mühlenbeck odparÅ‚ Mike. W cichej ulicy, na uboczu.
Zaproponował, że w trakcie pobytu w Berlinie zakończy pracę nad programem
zabezpieczającym bazę danych ICON u, więc zainstalowano mu mnóstwo sprzętu
komputerowego w apartamencie na najwyższym piętrze. Zdaje się, że powinniśmy być za to
wdzięczni.
Jak ma wyglądać jego ochrona?
Austriacy zgodzili się, żeby razem z nimi zostało jeszcze dwóch strzelców
wyborowych. Obaj są z berlińskiej policji, obaj świetni. Mike poklepał ciężki karabin
leżący na siedzeniu obok niego. Ja będę w sąsiednim budynku w towarzystwie tego cacka.
A ja, jak zwykle, będę obserwowała wejście.
Sabrino, skÄ…d ta gorycz?
Kiedy dojechali do hotelu, mercedes zatrzymał się tuż przed drzwiami i Wolff został
błyskawicznie wprowadzony do środka. Sabrina przeniosła się na przednie siedzenie obok
kierowcy. Mike poszedł do magazynu mieszczącego się naprzeciw hotelu, policja zapewniła
mu dostęp do okna, z którego miał świetny widok na apartament Wolffa. Zadzwonił do
Sabriny z telefonu komórkowego i potwierdził, że zajął wyznaczoną pozycję.
Wszystko w porządku powiedział. Te ćwoki siedzą po obu stronach biurka
Wolffa i patrzą mu na ręce. Strzelcy powinni się zjawić za parę minut. Chyba szlag mnie trafi,
jeśli coś mu się przydarzy.
A ja właśnie nawiązuję serdeczne kontakty z miłym Niemcem, siedząc wygodnie w
samochodzie policyjnym stwierdziła Sabrina. Czy Wolff wraca jutro do Austrii?
Zostanie na miejscu, aż zaaresztujemy niebieskookiego. Piłka jest w grze. Policja już
niedługo zacznie go szukać, więc to nie powinno długo potrwać.
Sto metrów od hotelu Einar Ahlin stał obok swojego samochodu i pompował koło, z
którego własnoręcznie spuścił powietrze w chwilę po zaparkowaniu. Erika siedziała za
kierownicą i próbowała opanować rosnący strach. Kiedy jechali przez miasto, podążając za
mercedesem przez zatłoczone ulice i wąskie zaułki, Ahlin powiedział jej, że podjął kolejną
decyzję. Nie wystarczy, że opłaca jego usługi, musi sama czynnie wystąpić przeciw Jugend
von Siegfried. Musi być przy nim.
I co teraz chcesz zrobić? spytała, opuściwszy boczną szybę.
Czekam na natchnienie odparł, obserwując hotel. Myślę, że możemy podjechać
bliżej.
Skończył pompowanie koła, schował pompkę do bagażnika i usiadł obok Eriki. Przejechali
przed wejście do hotelu. Nigdzie ani śladu mercedesa.
O Boże, to ona! zawołała Erika.
Ahlin spojrzał na mijany właśnie samochód. Sabrina siedziała, wcale się nie kryjąc, obok
kierowcy.
Rozumiesz teraz, co miałem na myśli, mówiąc o znakach? spytał. Zatrzymaj się!
Erika posłusznie zjechała do krawężnika i nacisnęła hamulec. Ahlin wyskoczył i podszedł
[ Pobierz całość w formacie PDF ]